Ο δεύτερος [και κατά την προσωπική μου γνώμη, ο καλύτερος Σπάιντερμαν], ο Άντριου Γκάρφιλντ, πέταξε μέχρι τη Τζέντα και το Φεστιβάλ της Ερυθράς Θάλασσας. Ήμασταν εκεί και φροντίσαμε να συρράψουμε τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συζήτησής του.
Ήταν από τις τελευταίες προσθήκες στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Το κοινό δεν ήρθε για να τον ακούσει να μιλάει για τις πραγματικά σπουδαίες δουλειές του, το συγκινητικότατο «Αντιρρησίας συνείδησης» και το όλο καρδιά «Tick, Tick… BOOM!» που ο ίδιος έχει σε πολύ υψηλή θέση στην καρδιά του, όπως ανέφερε: «Αν πρέπει να διαλέξω δύο ερμηνείες μου που αγαπώ, σίγουρα είναι αυτές οι δύο […] και ιδανικά θα έλεγα και το «99 σπίτια» που […] έλαβε χώρα την εποχή που ο κόσμος έχανε τα σπίτια του με τη βιαιότητα που βλέπουμε στην ταινία». Όλοι ξέραμε ότι ήταν εκεί για άλλο σκοπό, καθώς τα δίχτυα του παραμένουν απλωμένα στις μεγάλες και μικρές οθόνες μέσα από έναν ήρωα της Marvel (θα αναφερθούμε σε αυτόν παρακάτω).
Και στο «Tick, Tick… BOOM!» σε σκηνοθεσία Λιν Μανουέλ Μιράντα [διαθέσιμο στο Netflix] και στο «Αντιρρησίας Συνείδησης» σε σκηνοθεσία Μελ Γκίμπσον καταπιανόταν με ιστορίες αληθινών προσώπων. «O Desmond Doss αψηφούσε κάθε κίνδυνο για να σώσει ζωές, ο Jonathan Larson ήταν λες και ήξερε ότι θα έφευγε σύντομα από τη ζωή, χαρίζοντας το καλύτερο musical των τελευταίων χρόνων, που αγκάλιαζε όλους τους φίλους του που πέθαναν από AIDS. […] Αυτό το μιούζικαλ [το Rent] έκανε ένα άλμα που και ζωντάνεψε το θέατρο που περνούσε δύσκολες μέρες, και βοήθησε τον κόσμο να αγκαλιάσει τους ασθενείς του HIV που […] ήταν μη αποδεκτοί από την κοινωνία».
«Οι περισσότεροι σκηνοθέτες που αγαπάω μου έδιναν σαφείς εντολές στο γύρισμα, όπως ο Ramin Bahrani και ο Mel Gibson […] αλλά ο Λιν Μανουέλ Μιράντα ήταν η εξαίρεση του κανόνα. Μου έλεγε «κάνε ότι καταλαβαίνεις και εγώ θα βρω πως θα το χρησιμοποιήσω». Και αυτό έκανε με μοναδική μαεστρία».
@alexlizardos Ο #andrewgarfield όπου και αν πάει φέρνει μαζί του λίγο από τον κόσμο της @Marvel Entertainment και φυσικά τον @Spider-Man Movie βρέθηκε στη Τζέντα και μίλησε για τους φίλους του #linmanuelmiranda #jamiedornan #eddieredmayne #charliecox αλλά και για τα αγαπημένα του… @Doritos αναλυτικότερα στο @ERT NEWS ♬ Spiderman – Voidoid
Αναφέρθηκε αργότερα και πάλι στον Λιν Μανουέλ Μιράντα σε άλλη ερώτηση που έδειχνε άσχετη με το θέμα [αλλά δεν ήταν]. Η ερώτηση ενός νεαρού σινεφίλ [που ήρθε ντυμένος από πάνω μέχρι κάτω Σπάιντερμαν] ήταν σχετικά με το πως θα αισθανόταν αν κάποιος του έλεγε ότι είναι ο καλύτερος ή και ο χειρότερος Σπάιντερμαν. «Πλέον είμαι 40 ετών. Αν με αγαπάτε, καλώς. Αν δεν με αγαπάτε, εσείς χάνετε». «Όταν είδα για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη το «Tick, Tick… BOOM!», το λάτρεψα, ήμουν πολύ περήφανος. […] Ήξερα ότι θα με στεναχωρούσε πολύ αν μου έλεγε κάποιος ότι δεν του άρεσε αυτό το έργο. […] Δεν είχα αισθανθεί ανάλογο συναίσθημα για άλλη ταινία, ήμουν πραγματικά δεκτικός σε κάθε μορφή κριτικής. […] Είπα στον Λιν τον προβληματισμό μου και εκείνος απάντησε πως «σε όποιον δεν αρέσει, εκείνος δεν θα βγει κερδισμένος […] Αν το καταλάβουν, τους ανήκει. Αν όχι, δεν έχεις χάσει εσύ». […] και αυτά του τα λόγια μου έδωσαν ανακούφιση». Στη συνέχεια αμφισβήτησε τον εαυτό του λέγοντας ότι μπορεί και ο ίδιος να το είχε πει αυτό στον Λιν, αλλά δεν είχε τελικά καμία σημασία.
Του ζητήθηκαν συμβουλές προς ναυτιλομένους νέους δημιουργούς: «Να κάνετε τα πάντα. Να δέχεστε έναν ρόλο σε παράσταση Σαίξπηρ που θα είστε χωρίς κοινό στη μέση του δάσους, να κάνετε διαφημίσεις για πατατάκια στην Ισπανία, να παίζετε σε κάθε τί χωρίς ελιτισμό. Όλα έχουν κάτι να σας προσφέρουν. Η δική μου εμπειρία των πρώτων χρόνων με έπλασε σε αυτό που είμαι τώρα». Συνεχίζοντας τον ενθουσιώδη λόγο του είπε: «Το ξέρατε ότι έχω κάνει διαφήμιση για τα Ντορίτος;»
«Ήταν παράξενο το αίσθημα όταν μου έδωσαν τον ρόλο του Σπάιντερμαν, γιατί από 3 ετών παιδάκι φορούσα στις γιορτές μια στολή αυτού του ήρωα που μου έφτιαξε χειροποίητα η μητέρα μου και κυκλοφορούσα με σχολικό σακίδιο που τον είχε πάνω της σε σχέδιο». Και θα συνεχίσει «ήμουν και εγώ ένας φαν του Σπάιντερμαν πριν τον υποδυθώ».
Ο Σπάιντερμαν πέταξε τα δίχτυα του και στην ερώτηση για τους συγκάτοικούς του, τους ήδη πετυχημένους ηθοποιούς Jamie Dorman [ο Κύριος Γκρέι στην τριλογία], Eddie Redmayne [βραβευμένος με Όσκαρ για τη «Θεωρία των Πάντων»] και ο Charlie Cox [τηλεοπτικός Daredevil και μέλος του σύμπαντος του Σπάιντερμαν]. «Δεν ήταν ποτέ συγκάτοικοι μου, γιατί εγώ είχα κορίτσι και μέναμε μαζί […] Μέχρι σήμερα τη θεωρώ από τις καλύτερες μου φίλες. Όλοι τους έγιναν μεγάλοι πρωταγωνιστές, αλλά για εκείνους πίστευα ότι θα τα καταφέρουν καθώς ήταν όλοι τους πολύ όμορφοι» θα πει. «Υπήρξε περίοδος που όλοι μας μοιραζόμασταν ένα ποτό στο μπαρ. γιατί δεν είχαμε χρήματα για δεύτερο […] Νεαροί ηθοποιοί […] αυτό δεν είναι ένα επάγγελμα που φέρνει ασφάλεια αλλά είναι ένα πολύ ωραίο επάγγελμα. […] Για αυτό σας το ξαναλέω: να παίρνετε ό,τι δουλειά σας δίνουν. Από αυτές θα έχετε σίγουρα κάτι να μάθετε».
«[Αυτή τη στιγμή] είμαι άνεργος. Ποιος θέλει να με προσλάβει; Αυτή είναι η μοίρα των ηθοποιών: δεν έχουν σταθερή δουλειά. Μερικές στιγμές θα ήθελα να έχω ωράριο 9-5». Το κοινό και οι συν-πανελίστες του βάζουν τα γέλια. «Έχω δουλέψει με ωράριο και το «τιμώ» γιατί έχει απίστευτες απαιτήσεις […] και σε μαθαίνει πολλά για τη ζωή».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και το σχόλιο του για τα social media: όλοι κάνουμε λάθη ιδιαίτερα όταν ξεκινάει η ζωή και η καριέρα μας. […] Αν ξεκινούσα τώρα, κάνεις δεν θα ήθελε να με ακούσει στα 40 μου. […] Θα ήμουν διαγραμμένος από παντού και πιθανότατα δεν θα είχα καριέρα. Με αυτήν του την τοποθέτηση υπογραμμίζει ότι το κακό με τα social media και την κριτική από όλους για όλα έχει παραγίνει.
www.ertnews.gr
